Kinesiotaping
De basis van het Medical Taping Concept werd in de jaren zeventig gelegd in Japan en Korea. Hier werden destijds tapemethodes ontwikkeld vanuit de gedachte dat beweging en spieractiviteit essentieel is om gezondheid te behouden of te herstellen.
De achtergrond gedachte is, dat spieren niet alleen nodig zijn voor beweging maar daarnaast ook bepalend zijn voor bijvoorbeeld de bloed- en lymfecirculatie en de lichaamstemperatuur. Als spieren niet goed functioneren, kan dat dus een scala van klachten en aandoeningen geven.
Voortbouwend op deze gedachte, werden er diverse elastische tapesoorten ontwikkeld die de spieren in hun functie kon ondersteunen, zonder daarbij de beweging te beperken. Door aangedane spieren op deze manier te behandelen, wordt het lichaamseigen herstel proces geactiveerd. Tijdens de ontwikkeling van deze methode bleek al snel dat het toepassingsgebied veel ruimer was dan alleen het behandelen van spieren.
De gebruikte tape (KinesioTape) komt qua elasticiteit en gewicht overeen met de menselijke huid. Er wordt dan ook gebruik gemaakt van de elasticiteit van de tape ten opzichte van de elasticiteit van de huid, waardoor de tape een soort ‘liftende werking’ heeft op de opperhuid. Er ontstaat zo meer ruimte in het gebied van de subcutis, waar allerlei receptoren, bloed- en lymfevaatjes liggen. Door nu gebruik te maken van verschillende tape technieken, kunnen diverse effecten bereikt worden.
Na weefseltrauma reageert het weefsel met een ontstekingsreactie. Er ontstaat een lokale zwelling welke een drukverhoging geeft op het omringende weefsel. Door deze drukverhoging wordt de bloedcirculatie verstoord en de lymfeafvoer belemmerd, waardoor de druk op de pijnreceptoren toeneemt.
De liftende werking van de tape geeft een onmiddellijke drukvermindering, waardoor de bloedcirculatie en de lymfeafvoer weer worden hersteld. De druk op de pijnreceptoren neemt af, de ervaren pijn vermindert onmiddellijk. Automatisch maakt dat een meer fysiologisch bewegingspatroon mogelijk.
Conventionele sporttape heeft als doel de bewegings-mogelijkheden te beperken. Bij het aanleggen van sporttape ontstaat een aanzienlijke drukverhoging, waardoor de bloedcirculatie en de lymfeafvoer beperkt worden. Dit heeft een vertragende werking op het herstel. Langdurige partiële of totale immobilisering van spieren of gewrichten veroorzaakt bovendien contracturen, waardoor behandeling nodig is om te revalideren van het herstel. De tijdsduur van immobilisering moet daarom zo kort mogelijk gehouden worden. Nog beter is het, als immobilisering voorkomen kan worden.
In het Medical Taping Concept maakt de elasticiteit van de gebruikte tape het mogelijk dat weefsels worden ondersteund in hun functie, terwijl de bewegingsvrijheid behouden blijft. De nadelen van conventioneel immobiliseren worden zo voorkomen. Het fysiologisch bewegen wordt ondersteund, waardoor het lichaamseigen herstelproces wordt geactiveerd. Anders gezegd, de tape ondersteunt precies dat, wat het lichaam onder optimale omstandigheden zelf zou doen.
